که مازندران شهر ما یاد باد       همیشه برو بومش آباد باد جشن باستانی تیر ماه سیزه شو و 14 آبان، سالروز تأسیس اولین حکومت علویان و شیعیان دوازده امامی در ایران به افتخار مازندران با مرکزیت آمل مبارکباد. جای بس خوشحالیست که مردم در حفظ این آیین های باستانی کوشا شدند تا فرهنگ غنی مازندران همچنان باقی بماند. آیین باستانی تیر ماه سیزه شو همچنان در آمل حفظ می شود. سه شنبه شب فرهنگ و ارشاد اسلامی آمل این جشن را برپا کرد و فردای آن روز لیتکوهی ها در غرب آمل در زمین ورزشی شهدای لیتکوه این جشن باستانی را اجرا کردند. که البته گفته شده که صدا و سیمای مازندران برای تصویربرداری از این جشن وجهی دریافت کرد. جای بس تأسف است، صداوسیما که باید در حفظ این فرهنگ غنی کوشا باشد در مقابل دریافت وجه این جشن را به تصویر می کشد. کاری نداریم... جا دارد 14 آبان، روز مازندران را گرامی بداریم. خوب است بدانیم دلیل این نامگذاری تشکیل اولین حکومت علویان و شیعیان دوازده امامی در مازندران به مرکزیت شهر آمل است. مسئولین فرهنگی شهرستان آمل گوشزد میکنم، شما به عنوان مسئولین یک شهر علوی که اولین حکومت علوی را در ایران تشکیل داد مسئول هستید. شما باید آمل را یک شهر تمام علوی کنید. آمل باید نماد شهرهای شیعه نشین باشد.  نباید بگذارید که آمل از مسیر علوی بودنش خارج شود. برای ترویج هرچه بیشتر این فرهنگ شما باید تمام تلاش خود را بکنید. باید بگونه ای عمل کنید که اگر کسی وارد آمل میشود جرأت فساد و کار غیر اسلامی نکند و با خود بگوید که این شهر مقدس است. شما باید این احساس را در مردم بوجود بیاورید که آمل شهری مذهبی است. شما باید از ظرفیت های شهر آمل در این زمینه استفاده کنید. چرا ما امروز در ابتدای راه های چهارگانه شهرستان آمل تابلوها و بیلبردهایی راجع به علوی بودن و مؤسس حکومت شیعه دوازده امامی نداریم. شما باید از ظرفیت های دیگر شهرستان آمل برای این کار استفاده کنید تا نه تنها مردم شهر، به آملی بودن خود افتخار کنند، بلکه مردم شهرها و روستاهای اطراف آمل دوست داشته باشند به آمل روی بیاورند. با پرداخت جایزه صد میلیون تومانی نمی شود روستاهای از دست رفته را بازگرداند، بلکه باید به داشته ها افتخارکرد تا همگان جذب این شهر زیبا و علوی و پرافتخار شوند. یکی از این افتخارات وجود علمای بسیار در طول تاریخ در آمل است، که اگر ما بخواهیم تندیس این علما و دانشمندان را در بلوارها و میادین شهر نصب کنیم قطعاً با کمبود جا مواجه خواهیم شد. امروز می بینیم که شهرهای دیگر یک عالم یا دانشمند دارند و روی آن سرمایه گذاری فرهنگی می کنند، در حالی که شهر ما با این همه عالم و دانشمند از این ظرفیت استفاده نمی کند و ما امروز فقط تندیس علامه میرحیدر آملی را داریم. یا یکی دیگر از افتخارات شهرستان آمل قدمت تاریخی آن است و یا دیگری وجود قله مرتفع و زیبای دماوند است که من امروز به جد می گویم شهر ما از هیچکدام از این ظرفیت ها به درستی استفاده نمیکند. مسئولین فرهنگی شهر باید به گونه ای از این ظرفیت ها استفاده کنند که جوانان ما به فرهنگ های غلط روی نیاورند، فرهنگ هایی همچون دعوایی بودن و زد و خورد کردن و افتخار کردن به اینکه فلانی اهل فلان شهر است پس باید از او ترسید. که همه ما می دانیم منظور بنده چیست. دلیل روی آوری به این نوع فرهنگ ها چیست؟ آیا واقعاً خلاً افتخار کردن به افتخارات آمل را متوجه نیستید؟ بنده طرح های خوبی برای بهره برداری از افتخارات آمل در جهت ارتقا فرهنگ علوی در این دیار علویان دارم که می شود آنها را اجرایی کرد.